Czy skaner 3D może być pomocny w protetyce?

Zastosowanie skanerów 3D w medycynie to zdecydowanie jedno z najciekawszych zjawisk w ostatnich czasach. Używa się ich w tworzeniu dopasowanych usztywnień zastępujących tradycyjny gips, a takżeprzy tworzeniu spersonalizowanych lejów do protez kończyn górnych i dolnych czy nawet 
w modelowaniu anatomicznych protez, które prawie w stu procentach przypominają utraconą kończynę. 


W związku z postępującym rozwojem i cyfryzacją wszystkich gałęzi nauki i sztuki naturalną rzeczą okazało się skorzystanie zmożliwości, jakieoferuje skanowanie 3D i zaprzężenie ich również w protetyce.
O ile skanowanie 3D kikutów kończyn jest już wykorzystywane w procesie tworzenia spersonalizowanych Protez od kilku lat, o tyleużycie skanerów 3D wykorzystujących światło podczerwone w czasie akwizycji danych np. w tworzeniu protez twarzy to kwestia ostatnich kilkunastu miesięcy. 


Głównymi argumentami, przemawiającymi za wykorzystaniem skanerów w protetyce są:

• dostępność skanerów oraz ich cena w stosunku do jakości. Czasy topornego i trudnego w obsłudze sprzętu generującego mało satysfakcjonujące wyniki odeszły 
w niepamięć,
• dostępność kompletnych rozwiązań skupionych tylko 
i wyłącznie na skanowaniu ludzkiego ciała,
• jakośćodwzorowywania skanowanego obiektu oraz możliwości manipulacji i edycji dają ogromne możliwości w procesie tworzenia protez,
• możliwe staję się przyspieszenie procesu tworzenia modelu protezy dzięki zastąpieniu tradycyjnej pracy modelarza na rzecz szybkiegoprototypowaniana podstawie zgromadzonych informacji oraz druku 3D,
• dzięki dokładności skanerów jesteśmy w stanie stworzyć maksymalnie dopasowaną do cech fizycznych pacjenta protezy,
• zmniejszamy konieczność wizyt pacjenta celem dopasowywania kolejnych modeli protez,
• wprzypadku braku dużego ubytku np. w twarzoczaszce jesteśmy w stanie przygotować protezę na podstawie odbicia lustrzanego zachowanych części twarzy,
• możliwość tworzenia „cyfrowej biblioteki” części ludzkiego ciała,
• możliwość odwzorowania naturalnego kolorytu skóry w czasie scalania kolorystycznego protezy,
• zmniejszenie dyskomfortu pacjenta w czasie skanowania. Skanery pracujące z użyciem światła podczerwonego nie emitują irytującego migania, które w ekstremalnych warunkach może powodować napady epilepsji,
• niski próg wejścia w technologię skanowania 3D a co za tym idzie możliwość przyuczenia personelu niemedycznego lub techników medycznych do pracy z urządzeniami.

To tylko kilka przykładów, które wskazują nato, żew najbliższym czasie wykorzystanie technologii skanu 3D może okazać się kluczowe w tworzeniu jeszcze bardziej doskonałych protez.

Więcej o tym czy skaner 3D może być pomocny w protetyce, w kolejnym odcinku Porady 3D opowiada Łukasz Gadomski z Global 3D.